Trash as Treasure

Op een bewolkte zaterdag in oktober maakten mijn vriend en ik tijdens het Happinez evenement via het witte scherm kennis met Rolf Winters en zijn gezin. De boodschap van DOWN to EARTH was lang vóór we de film zagen al sluimerend in ons bewustzijn aanwezig. Het was alsof de film iets wezenlijks in een donker hoekje van onze geest plotseling in een vol licht zette: de mensheid is in een dusdanige crisis dat ons voortbestaan in evenwicht met de natuur in het geding is. Er is werk aan de winkel!

Na afloop was Rolf aanwezig om met de bezoekers over de film na te praten. Na een wandeling over het landgoed kwamen we rondom een vuur bijeen en nam sjamaan Steve ons mee in een ritueel ter verbinding met moeder Aarde, de windstreken, de zon, onze voorouders en elkaar. Een paar dagen lang bleef de warme gloed van het vuur en het evenement een beetje om ons heen hangen. Er leek een soort metafysische verbinding tot stand gebracht tussen de bezoekers van het evenement, Steve, Rolf, de zangers bij het vuur en de Earth Keepers uit de film – een heerlijke bubbel om in rond te zweven.

Maar na het uitdoven van het vuur van de eerste dagen spatte die bubbel ineens uiteen en werden we allebei overvallen door zelftwijfel en zwaarmoedigheid.

De inspiratie maakte plaats voor een ronddolen in ons hoofd waarbij we al onze gangen in het dagelijks leven langsgingen. Overal zagen we onszelf ineens als verspillende consumenten. Het was goed om onze zorgen te delen en te besluiten: laten we, in plaats van ons hoofd te laten hangen, alles met vol bewustzijn doen. Dan kijken wat wel lukt en wat niet. Wat wel lukt is een mooi stapje voorwaarts en wat niet lukt, doet dat in de toekomst misschien wel.

En toen kwam de dag dat we nieuwe matrassen hadden besteld. We hadden gekozen voor een matras dat voor het grootste deel uit natuurlijke materialen bestaat, zodat het na tien jaar bijna helemaal biologisch afgebroken kan worden. We schrokken ons rot toen de matrassen thuisbezorgd werden: ze waren verpakt in een dikke plastic zak met daaromheen een enorme doos van stevig karton. Na het uitpakken van de matrassen keken we moedeloos naar de berg afval die we zojuist geproduceerd hadden. Langzaam maar zeker kwam de inspiratie van DOWN to EARTH weer boven, en ik zag ineens hoe deze grote stevige stukken karton tot schilderdoek konden dienen. Het volgende moment herinnerde ik me hoe een vriendin had verteld dat er op de school waar zij tekenen en schilderen doceert een nieuw atelier voor de leerlingen was opgezet. Ik Whatsappte mijn vriendin wat foto’s van het ‘afval’ en vroeg of zij er iets mee kon. “Oh, dat zijn prachtige materialen voor ons nieuwe atelier op school!”

Twee dagen later sjouwden we op de parkeerplaats de kartonnen ‘schilderdoeken’ van mijn naar haar auto. “Zozo, vind je Dionne zo aardig dat ze jouw afval krijgt?” grapten onze vrienden. Vol zelfvertrouwen over deze kleine maar succesvolle bijdrage aan het ‘Earth Keeping project’ antwoordde ik vrolijk: “Kijk DOWN to EARTH maar, en je zult dit ineens helemaal geen vreemde actie meer vinden!”

Natasja Essers

Lees hier het uitgebreide verhaal van Natasja.